De Sint En Zijn Regenboog Pietjes
Tradities kunnen heel mooi zijn maar ook heel wreed. Als we samen willen leven moeten we die twee zien te scheiden. Dat kunnen we alleen doen door met elkaar in gesprek te gaan.
Ik ben wat je zegt een man van traditie. Soms is het iets unieks dat je niet weg moet bezuinigen, denk aan kunst dat de tijd weergeeft voor generaties na ons. Soms geeft het ons leven een kleur, denk aan de Afrikaanse kledij Kente, en soms kunnen we bijna niet zonder, denk aan geloofstradities. Allemaal leuk, maar van tijd tot tijd moeten we ook goed kijken naar wat een traditie is en beoordelen of het nog wel van deze tijd is. Bij sommige tradities moeten we vraagtekens zetten. We kunnen niet zeggen, tja het is zo lang geleden, laat het maar. In deze tijd dat we ons zo superieur voelen ten opzichte van onze voorgangers, vind ik dat het niet teveel gevraagd is om ons dan ook moraal superieur te gedragen ten opzichte van onze voorgangers.
Er is een traditie dat bij vrouwen hun clitoris wordt weggesneden bij de geboorte, zullen we dat behouden? Er is een traditie dat meisjes niet naar school mogen en jongens voor hun vaders moeten eer wraken, zullen we dat behouden?
Oh I get it, als jij iemand anders zijn traditie verwerpelijk vindt, sta je vooraan te schreeuwen. Maar zodra het je eigen traditie betreft, waarbij de zwarte mens als een hulpje, slaaf van een blanke superieure man wordt afgebeeld, is het excuus dat gebruikt wordt: het is traditie. Als een traditie bij voorbaat goed is, dan heb je niks te zeggen over eerwraak, dan heb je niks te zeggen over Afghaanse meisjes die niet naar school gaan. Het is traditie, het is een kinderfeest, ik ziet het kwaad er niet van in. Nee, natuurlijk niet. Het is niet jouw kind dat wordt nagewezen ‘mama kijk, zwarte piet’, het is niet jouw moeder waar pepernootjes naar worden gegooid, en nee het is niet jouw ras dat jaarlijks vernederd wordt. Traditie, please! Racisme ligt er zo dik bovenop, je kan er niet omheen. Sinterklaasfeest is white power. Witte man, wit paard, witte handschoenen, wit publiek: white power.
Wij moeten af van het kleuraspect van het Sinterklaas feest. Als het een kinderfeest is, laat het dan toegankelijk zijn voor alle kinderen en alle mensen van de samenleving. Onze vertegenwoordigers willen het koningshuis afschaffen, maar Sinterklaas ho ho ho, dat is een stapje te ver, dat doen we niet. Sinterklaas, de opgelikte versie van Sint Nicholas wie in zijn graf ligt te draaien, daar willen we natuurlijk niet aan komen. Het is onze heiligman. We houden van hem, hij geeft onze kinderen kado’s. Leugenaar, jij geeft je kinderen kado’s. Als je tegen je kind zegt ‘Sinterklaas bestaat niet’, maar hier heb je een playstation 4, wat denk je dat er gaat gebeuren? Het kind gaat huilen ja, tranen van vreugde. Ik heb een kind dat elk jaar na 5 december niet meer gelooft, maar zodra Sinterklaas eraan komt gelooft hij weer. Maar als de man vertrokken is en hij heeft zijn kado, dan komt ie, ‘Papa, Sinterklaas bestaat niet toch?’ Komt goed met je jongen, zeg ik dan.
Ik heb een oplossing. Willen jullie het horen? Ik was 13 toen ik dit bedacht had. Als Sinterklaas voor iedereen is en voor alle kinderen, zeg ik we missen een paar kleuren. Ik ben niet voor afschaffing, want het heeft leuke elementen, ik heb alleen een probleem met de pieten. We missen een paar kleuren. De pieten moeten als aan mij ligt bestaan uit de kleuren van de regenboog. We noemen het gezelschap ‘De Sint En Zijn Regenboog Pietjes’. Ieder kind/hulpje krijgt een kleur van de regenboog en gaan op straat met de Sint, pepernoten uitdelen.
Dit is ondertussen geen nieuw idee meer. Veel meer mensen voelen hier wat voor, wat houdt ons tegen dan, vraag ik me af. Wat is er daar mis mee mensen? Onze kinderen zijn hier geboren en opgegroeid, Sinterklaas is ook beetje hun feestje, maar laat ze dan wel deelnemen met een goed gevoel. Als de pieten uit verschillende kleuren zouden bestaan was er nooit naar me gewezen: ‘kijk oma, een zwarte piet’.